Yeter ki Müzik Olsun

İrfan Özata etiketine sahip kayıtlar gösteriliyor. Tüm kayıtları göster

UN VAR, YAĞ VAR, ŞEKER VAR

(22 Ocak 2018 tarihinde Milliyet Sanat dergisi internet sitesinde yayımlanmıştır.)

Mekanikle dijital arasına sıkışıp kalmış müzik sektörü, müzik pazarlama stratejileri açısından da en dağınık günlerini yaşıyor. İleride bugünleri anlatırken albümler için “şu tarihte piyasaya çıkmıştır” gibi kesin ifadeler kullanmayacağız.

Sözgelimi What Da Funk albümünün ilk promosyonu 2017 Ağustos ayında yapıldı. Grubun Zeytinli Rock Festivali’nin açılışını yapacağı haberi albüm haberiyle birlikte servis edildi. Sonra albüm Eylül ayında Arpej Yapım etiketiyle sadece Apple nahiyesinde servis edildi. Mekanik baskı yılsonunda, albüm tanıtım gecesi ise Ocak 2018’de yapıldı. Şu an albüm bütün dijital platformlarda bulunabiliyor. Bu durumda artık “piyasaya” çıkmış olduğunu söyleyebiliriz sanırım.

What Da Funk, adındaki ironiden anlaşılabileceği üzere funk, soul ve caz ekollerini bugünün anlayışıyla harmanlayan, dünyada “neo soul” diye de adlandırılan bir türün Türkiye temsilcisi olma niyetiyle, Anıl ve Batu Şallıel kardeşler tarafından kurulmuş bir grup. Grubun kadrosu Şallıel kardeşlerin yanı sıra Koray Üsgülen, Tolga Şanlı, Deniz Beydili, Cengiz Tural, Duygu Tarhan ve Ebu Yeniyol’dan oluşuyor. Bu albümde ise tıpkı sahne performanslarında olduğu gibi What Da Funk’a geniş bir müzisyen kadrosu eşlik etmiş. Kimisi çalmış, kimisi de söylemiş.

Bu bakımdan albüm ilk bakışta epeyce iddialı görünüyor. Buray, Simge Sağın, İrem Derici, İrfan Özata gibi yakın dönemin popüler isimleri, yanı sıra Bedükler, Gülçin Ergüller, Gökçeler, Ferman Akgüller ve üstüne üstlük ölümünden önce yapılmış son kayıtlarından biri ile Harun Kolçak gibi isimleri görünce beklenti bir hayli yükseliyor. Dahası da var. Seçilen şarkıların büyük kısmı da pop tarihinin “hit” olmuş şarkıları. Kızılok’un “Yeter ki”sini, Sezen Aksu’nun “Adem Olan Anlar”ını, Moğollar’ın “Dinleyiverin Gari”sini filan farklı solistlerden ve “funk” kafasında dinlemek neden ilgi çekici olmasın ki?

Buraya kadar her şey tamam. Yani un var, yağ var, şeker var durumu. Mahmut Tuncer çıkıp sorsa yeri: “Ne duruyorsun? Helva yapsana!”

İşte nedenini bilemediğim bir şekilde o helva olmamış, olamamış. Bunun sebebini çok düşündüm, albümü tekrar tekrar dinledim ama bulamadım. Hem grubu oluşturan hem de gruba eşlik eden müzisyenlerin müzisyenlik vasıfları şüphe götürmüyor. Seçilen şarkılar ve hatta daha önce duymadığımız yeni şarkılar da hiç kötü değil. Ama başından sonuna dek albümü dinlerken bir an bile beni heyecanlandıran, yerimden kaldıran, “Vay!” dedirten bir şey olmadı. Her şey çok tekdüze akıyor, zaman zaman tempo iyiden iyiye düşüyor. Benzer bir şey, yıllar önce benzer bir konseptte yapılmış bir yeni nesil caz albümünü dinlerken de olmuştu.

Sanırım temel sorun, ister istemez parça parça, enstrüman enstrüman yapılan stüdyo kaydında grubun ve bu tarz müziğin sahnede yarattığı enerjinin albüme yansıtılamaması. Bu hem kayıt teknolojileriyle ilgili bir şey, hem de şarkıların düzenlemeleriyle. Misal, Barış Manço’nun “Aman Yavaş Aheste”si çok daha “funk”tır orijinal kaydında. Ona keza “Seyyah Oldum (Bir Dost Bulamadım)”ın Garo Mafyan düzenlemesiyle Ajda Pekkan versiyonu çok daha caz. Örnekler çoğaltılabilir.

Ben kendi adıma “İyisin”i, “Mecbursun”u, “Adem Olan Anlar”ı bu halleriyle duymak istemezdim. Buna karşın Harun Kolçak’ın artık sonsuzluktan yankılanan sesiyle albümü açan “İstersin”i, Buray’ın seslendirdiği “Yeter ki” ve gruba ait yeni üç şarkıdan biri olan “Kimliksizim”, albümün nispeten iyileri.

Popüler müzikte tekdüzeliğin hepimizi yeterince sıktığı bir dönemde neresinden baksanız farklı bu denemeyi her şeye rağmen önemsemek lazım. Bu albüm, konsepti itibarıyla da grubun adını duyurma işlevini yerine getirirse, eminim ki What Da Funk çok daha iyi işler yaparak yoluna devam edecektir.

OCAK 2018

(26 Ağustos 2016 tarihinde www.hayatmuzik.com 'da yayımlanmıştır.)

İrfan Özata yeni nesil pop yıldızı tanımının içine alınabileceklerden. Gerçi o, destekli bir proje olarak değil, tamamen kendi emeği ve çabasıyla bir yol açtı kendine. Birikiminin ve müzisyenlik deneyiminin gücüyle adını duyurdu. İyi pop şarkıları yazıyor, iyi şarkı söylüyor. Gelin görün ki fizik olarak bir erkek pop-star prototipine hiç uymuyor. Uzun boylu değil, kaslı değil, davetkâr ve çapkın bakışlar atmayı bilmiyor. Ne gam… İrfan bu eksiğini (bu bir eksikse şayet –ki bence değil, olmamalı) müziğiyle olduğu kadar sıcak, komik, sempatik hali ve tavrıyla pek güzel kapatıyor. Hatta artıya geçiriyor. Bunu görmek için sosyal medyada İrfan Özata takipçisi olmak yeter.

İrfan Özata’nın geçtiğimiz günlerde Sony Müzik etiketiyle piyasaya çıkan mini albümü “Yazı Tura” adını taşıyor. 2015 yılında “Emir Büyük Yerden” teklisi ve aynı adlı filmin “soundtrack”i olarak kullanılan “Git Başımdan” adlı teklisini yayımlamıştı İrfan Özata. Demet Akalın’ın ses getiren “Pırlanta” adlı şarkısının bestecisi olarak da duyduk adını bu yıl. İlk teklisi “Yanlış Fotoğraf” ve ilk albümü “Hayat Okulu” ise 2013 yılında dinleyici karşısına çıkmıştı.

“Yazı Tura”da “Git Başımdan”ın yanı sıra dört yeni şarkı ve bir de farklı versiyon var. Dört ayrı hedef kitleye yönelik dört yeni şarkı demek daha doğru olur belki. Bu anlamda biraz stratejik bir albüm bu. İlk albümünde tamamen kendi bildiğini yapmış ama istediği çıkışı tam anlamıyla yakalayamamış bir müzisyenin yol arayışı da denilebilir.

Albümün çıkış şarkısı olarak seçilen “Örf” işin romantik tarafında duran yavaş tempolu bir şarkı. Sözlerini Yazgın Kaçak yazmış, bestesini İrfan Özata yapmış, düzenleme ise Serkan Ölçer’e ait. Gökhan Şahin’in sözleri, İrfan Özata’nın bestesi ve Enver Günen’in düzenlemesiyle “Hır Gür” slogan sözleri, kolay tekrar edilebilir melodisi ve elektronik düzenlemesi nedeniyle tam bir “playlist” şarkısı. “Beach” olur, “club” olur, radyo olur ama mutlaka ayakta dinlenir cinsten... Ardından gelen “Meşrep” ise tam aksi istikamette, rakı masasında uzun oturmalık bir demlenme şarkısı. Sözler Yazgın Kaçak’ın, beste İrfan Özata’nın elinden çıkmış bu defa, düzenleme ise Altuğ Öncü tarafından yapılmış. Bu tür şarkılara bayıldığım bir sır değil. Öznel olmak gerekirse albümde en çok bu şarkıyı sevdiğimi de saklayacak değilim.

Yine bir Yazgın Kaçak – İrfan Özata şarkısı olan “Yazı Tura”, bu defa daha genç bir kitleyi hedefliyor. Daha Batılı, daha pop ve hatta daha “teen-age” bir şarkı çünkü. “Karşında sussam bile atasözü olur” gibi sıkı bir slogana yaslanan şarkının Osman Çetin imzalı düzenlemesi çok dinamik ve eğlenceli. Albümde şarkının daha kısa bir “Radio Edit” versiyonu da var.

“Git Başımdan” ise albümün tek bildik şarkısı. Gökhan Şahin ve İrfan Özata imzalı bu şarkının düzenlemesi Bahadır Tanrıvermiş tarafından yapılmış. Bir film müziği olması nedeniyle mi bilinmez ama teatral yönü ağır basan, bir müzikal şarkısı tadı veren türden bir şarkı “Git Başımdan”.

İrfan Özata’nın ses aralığı geniş, ses tınısı ise dinleyene pozitif enerji yüklüyor. Aslında kişiliğinin sesine yansıması demek daha doğru belki (tanıdığım için söylüyorum bunu.) Tam da bu sebeple eğlenceli, hatta bir parça esprili şarkılarda sesini ve ismini daha fazla parlatabileceğini söylemek yanlış olmaz. Belki bu albüm için her ne kadar ticari şansı yüksek olsa da bence “Örf” doğru bir çıkış şarkısı değildi. Ben olsam “Yanlış Fotoğraf”la yakaladığım çizginin üzerinden bir süre daha devam ederdim ve bu nedenle de bu albümün ilk klip şarkısı olarak “Yazı Tura”yı seçerdim. Tabii bu işler hiç belli olmuyor. Yarın öbür gün İrfan öyle güçlü bir yavaş şarkı yakalar ve öyle de iyi söyler ki benim bu fikrimi yerle yeksan ediverir. Müzik bu sonuçta, hiçbir zaman bir tek doğrusu olmaz.

Sedat Doğan tarafından çekilmiş fotoğrafları ve Melek Boçoğlu’nun grafik tasarımıyla özenli kartonet de albümü bütünlüyor. Eli yüzü düzgün pop sevenlere bu mini albüm tavsiye olunur.

AĞUSTOS 2016

BİR NEVİ ANTİDEPRESAN

(4 Ağustos 2016 tarihinde Milliyet Sanat dergisi internet sitesinde yayımlanmıştır.)

İşim gereği bazı albümlerin fikir aşamasından itibaren adım adım hayata geçirilişine şahitlik etme şansım oluyor. “Çocuk Diskosu” da bu albümlerden biri. Hakan Eren uzun zaman önce bana aklında böyle bir proje olduğundan bahsetmişti. Fikir neresinden baksanız şahaneydi. Çocuk şarkılarının bulunduğu albümler yıllardır satılır durur memlekette ama çoğunun “sound”ları, kayıtları çok kötü, çok “çocukça”dır, bilen bilir. Buna karşılık çocuklar, çocuk şarkılarından çok güncel pop şarkılarını sever ve ezber ederler. Madem öyle, çocuk şarkıları neden güncel pop şarkılarının matematiği ile yeniden seslendirilmesin? Seslendirenler de neden güncel pop şarkıcıları olmasın?

İşte bu mantık üzerine kurulu “Çocuk Diskosu” proje albümü geçtiğimiz günlerde Ossi Müzik etiketiyle yayımlandı. Albümde hemen hepimizin bir şekilde bildiği 12 çocuk şarkısı, Serdar Ayyıldız ve Selami Bilgiç tarafından yapılmış düzenlemelerle ve farklı şarkıcıların sesleriyle karşımıza çıkıyor. Atiye, Aynur Aydın, İrfan Özata, Beyza Durmaz, Tuğba Özerk ve Kendi günümüz pop müziğinin tanıdık sesleri. Onlardan nispeten daha kıdemli Zeliha Sunal, Soner Arıca ve Yeşim Salkım’ın yanı sıra sürpriz isimler de var albümde. Yıllar sonra yepyeni bir albümle müziğe geri dönen Işıl Yücesoy, “Çocuk Diskosu” albümünde de yer alarak sürprizin büyüğünü yapıyor. Oyuncu Hande Ataizi ve memleketin sayılı “talk-show”cularından Mesut Yar da albümün diğer sürprizleri. Bir de konuklar var: Yeşim Salkım’in kızı Ada Eratik Salkım ile “acapella” grubu Vocavoice.

Görüldüğü üzere kadro renkli. Daha da renkli olabilirdi elbette. Her proje albümünde olduğu gibi bu albümde de öneri götürülen kimi isimler öneriye cevap bile vermezken, kimileri bir türlü karar veremedi, kimileri son dakikada caydı, kimileri ise bütün şarkıları kendisinin söylemesini şart koştu. Hepsine yakından şahidim. O isimlerin kimler olduğunu merak edenler Hakan Eren’e sorabilir.

Albümün yapım sürecinde karşılaşılan bir başka sıkıntının da şarkıların izinlerinin alınması sırasında ortaya çıktığını söylemem lazım. Genellikle anonim zannedilen ve bugüne dek yayımlanmış birçok albümde “anonim” olarak geçen çocuk şarkılarının çoğunun aslında birer söz yazarı ve bestecisi vardı elbette ve bunların tek tek bulunması hiç kolay değildi. Bazı besteciler ya da varisleri izin vermek için akıl almaz talepler öne sürünce, kimi şarkılar kullanılamadı. Sözgelimi bir “Ali Baba’nın Çiftliği” bu albümde mutlaka olmalıydı (hatta kaydı bile yapılmıştı) ama olamadı ne çare.

Sonuç itibariyle elimizdeki albüm epeyce yoğun bir uğraştan sonra ortaya çıkarılmış ve her şeye rağmen amacına ulaşmış bir çalışma. Keşke şu da olsaydı, bu da olsaydı, şu şarkı da olsaydı, bu şarkı mutlaka olmalıydı demek hariçten gazel okumak olur.

Serdar Ayyıldız ve Selami Bilgiç’in düzenlemeleri, albümdeki her bir şarkıyı başka bir güncel “sound”un, müzikal akımın, eğilimin içinden geçiriyor. Öyle ki diskolarda rahatlıkla çalınabilir (tabii artık disko denmiyor “club” deniyor, o ayrı.) Zira her biri sadece küçükleri değil, büyükleri de dans ettirebilecek, eğlendirebilecek nitelikte. Kaldı ki şarkıların hepsi birer klasik ve yaşlı, genç, ergen ya da çocuk, hepimizin hayatlarında izi olan şarkılar.

Albümde ben en çok Aynur Aydın’lı “Yağ Satarım Bal Satarım” ve İrfan Özata’lı “Baltalar Elimizde”yi sevdim. “Bak Postacı Geliyor”da Ada Eratik Salkım’a hayran oldum (belli ki bir şarkıcı yetişiyor), Işıl Yücesoy’un “Fış Fış Kayıkçı”sından bir anneanne ya da babaannenin torunu ayağında sallayarak uyuturken mırıldandığı ninninin tadını, sıcaklığını aldım. “Tin Tin Tini Mini Hanım” ancak Soner Arıca’ya bu kadar yakışabilirdi diye düşündüm. ‘80’lerde Pippo Franco’nun sesiyle ortalığı yıkıp geçmiş “Ki Ki Ki Ko Ko Ko”yu Soner Arıca’nın yazdığı Türkçe sözlerle yıllar sonra yeniden, bu defa Atiye’nin sesinden dinlemekse beni çok eğlendirdi. Bu şarkıda ayrıca popüler radyoculardan oluşan bir vokal grubunun da Atiye’ye eşlik ettiğini söylemeliyim.

Özlem Semiz tarafından yapılmış eğlenceli ve renkli kartonet tasarımı ile servis edilen albümün bütün şarkıları için de ayrı ayrı klip çekilmiş. Klipler albüm çıktığından bu yana teker teker servis ediliyor. Güncel pop kliplerinin çocuk saflığına ve hayal gücüne verebileceği zarar düşünüldüğünde, bu albümün şarkılarına Gökhan Özdemir tarafından çekilen cıvıl cıvıl, saf, temiz ve masum klipleri çocuklara izlettirmek çok doğru bir tercih olabilir.

Yaşınız kaç olursa olsun, dinlerken bir sebeple mutlu olacağınız bir albüm bu. Bir nevi antidepresan. Alın, koyun bir köşeye, bulunsun.

AĞUSTOS 2016

(27 Ocak 2014 tarihinde Milliyet Sanat dergisi internet sitesinde yayımlanmıştır.)

2012 yılının yaz başında iki şarkılık teklisiyle dinleyici karşısına çıktı İrfan Özata. Özellikle popun erkek şarkıcılar kategorisinde yeni isimlerin bir türlü kurtulamadığı aynılaşma ve haliyle de kimliksizleşme illeti içerisinde (aynı şarkı söyleme biçimleri, benzer şekilde formüle edilmiş şarkılar ve hatta benzer dış görünüşler) dikkat çekici bir farklılığı vardı Özata’nın. Dikkat çekti de nitekim. Tekliye adını veren “Yanlış Fotoğraf”la yılın en parlak çıkış yapan isimlerinden biri oldu.

Aslına bakarsanız sektör için çok da yeni bir isim değildi İrfan Özata. Üniversitede müzik öğretmenliği eğitimi alan, saksafon ve flüt çalan Özata yıllardır birçok şarkıcıya hem sahnede hem de albümlerde çalmış, vokal yapmıştı. Ancak bu kez hem şarkıcı, hem de şarkı yazarı olarak çıkıyordu karşımıza. Teklideki iki şarkının sözleri Gökhan Şahin’e, besteleri İrfan Özata’ya aitti.

İrfan Özata’nın ilk albümü “Hayat Okulu”, geçtiğimiz günlerde Funorg Yapım etiketiyle yayımlandı. Albümde on bir şarkı var. İkisi, daha önce teklide yer alan şarkılar, dokuz şarkıyı ise ilk kez dinliyoruz.

Her şeyden önce ağırlıklı olarak genç bir ekibin elinden çıkmış bir albüm bu. Mesela düzenlemelerde Serkan Ölçer, Altuğ Öncü, Enver Günen, Caner Anar, Metehan Köseoğlu ve Erman Mete gibi daha önce adlarını albümlerde çok sık görmediğimiz müzisyenlerin imzaları var. Nispeten daha kıdemli sayabileceğimiz Bahadır Tanrıvermiş, Ulaş Önal ve Ozan Bayraşa’nın yanı sıra bir şarkının düzenlemesini de İsmail Tunçbilek yapmış. Bir şarkı ise İrfan Özata tarafından aranje edilmiş. Bu saydığım isimlerin bazıları albüme enstrümanist ya da besteci olarak da katkı sağlamışlar. Yine albümde iki bestesi olan Umut Ahmet Beceren de daha önce duymadığımız bir isim. Çalan ve vokal yapan başka genç isimler de var. Yani neresinden baksanız hep aynı isimlerin etrafından dönen popüler müzik piyasasında pek sık rastlamadığımız türden bir müzisyen dayanışması, bir taze kan var bu albümde. Sadece bu ayrıntı bile bu albümü önemsemek için yeterli sebep aslında.

Albümde altı şarkı sözünü Gökhan Şahin yazmış. Daha önce başta “Evli Mutlu Çocuklu” olmak üzere popüler olmuş birçok şarkıya söz yazarı olarak imza atan Şahin, farklı ve incelikli, yer yer esprili bir kalem. Doğrusu teklideki iki şarkının da getirdiği beklentiyle işin özellikle esprili ve eğlenceli tarafının daha baskın olacağını düşünüyordum ben. Aksine, daha romantik ve ağır bir albüm bu… Oysa İrfan Özata’nın pozitif enerjisi yüksek bir sesi ve şarkı söyleme biçimi var. Ve son dönem pop piyasasında yeterince ağır romantik solist dinledik/dinliyoruz. Ben olsam “Zalim Kader” edebiyatına ya da “ben sana hasret en sana vurgun, ağlarken bu yerlerde” gibi cümlelere hiç girmezdim mesela. Buna karşın ilk klip şarkısı olarak seçilen “Tuhaf Geliyor” ve albüme adını veren “Hayat Okulu” başta olmak üzere “Yalnızlıktan Üşüyorum” gibi, “Ağlatan Gülmez” gibi türün sevenlerini memnun edecek bir dolu şarkı var albümde.

En önemlisi de farklı aranjörlerin ellerinden çıkmış düzenlemelerin bütünde çok temiz, akustik ve bir parça ‘90’lar Sezen Aksu – Levent Yüksel çizgisini anımsatan bir müzikal tadı tutturması. Şarkı sözlerinde de çıtayı bir parça yükseltirse, Özata’nın o çizginin bugünlerdeki temsilcisi olması işten bile değil.

Oktay Bingöl’ün çektiği fotoğraflar ve 1MM Tasarım ofisi tarafından yapılmış grafik tasarımla siyah beyaz bir kartonet ve renkli bir kitapçıkla piyasaya sunulan albüm, 2013’de yayımlanmış en dikkat çekici ilk albümlerden biri olarak 2014’de de ilgi görmeyi hak ediyor.

OCAK 2014

Hakkımda

Takip Et

Bu Hafta Çok Okunanlar

Arşivden